Μάνα, μητέρα, μαμά! Ο άνθρωπος πίσω από τον ρόλο της μητέρας. Άρθρο της Ευαγγελίας Γκέγκα

Οι ρίζες της Γιορτής της Μητέρας έρχονται από την αρχαία Ελλάδα. Η μητέρα Γη (Γαία) σύζυγος του Ουρανού είναι η προσωποποίηση της φύσης, που γεννά όλο τον κόσμο και λατρεύεται σαν η υπέρτατη θεότητα. Η λατρεία περνά στη συνέχεια στην κόρη της, Ρέα, σύζυγο και αδερφή του Κρόνου. Η Ρέα λατρεύεται σαν η “Μητέρα των Θεών”, καθώς φαίνεται να είναι η πρώτη, που γέννησε με τοκετό και ανάθρεψε τα παιδιά της με μητρικό γάλα. Οι αρχαίοι Έλληνες απέδιδαν τιμές στη Ρέα κάθε άνοιξη, καθώς ήταν και θεά της γης και της γονιμότητας.

Στη σύγχρονη εποχή, η Αμερικανίδα κοινωνική ακτιβίστρια Άννα Μαρία Τζάρβις ήταν αυτή που είχε πρώτη την ιδέα να καθιερωθεί μια ιδιαίτερη ημέρα προς τιμή της μητέρας, η γνωστή ως Γιορτή της Μητέρας. Οι προσπάθειές της ευοδώθηκαν τελικά στις 9 Μαΐου του 1914, όταν ο τότε Αμερικανός πρόεδρος Γούντροου Γουίλσον υπέγραψε προκήρυξη, σύμφωνα με την οποία η Ημέρα της Μητέρας καθιερωνόταν ως εθνική εορτή τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου.

Μάνα, μητέρα, μαμά! Ένας πολυδιάστατος ρόλος με τεράστια σημασία για την ανάπτυξη του ανθρώπου. Είναι εκείνη που θρέφει, που φροντίζει, που προστατεύει, που παρηγορεί, που συγχωρεί και κατανοεί. Ένας ρόλος χωρίς απαιτήσεις, χωρίς να περιμένει ανταπόδοση στην άνευ όρων αγάπη του. Μια μητέρα (βιολογική ή μη) καθορίζει μέσα στα 5-6 χρόνια της ζωής του παιδιού, συνειδητά ή ασυνείδητα τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του μελλοντικού ενήλικα ως εκ τούτου ο δεσμός που θα αναπτύξει με το παιδί είναι μείζονος σημασίας.

Τα ευτυχισμένα παιδιά γίνονται από ευτυχισμένους γονείς και πιο ειδικά από ευτυχισμένες μαμάδες. Η τέλεια και ιδανική μητέρα δεν υπάρχει καθώς η μητέρα είναι αυτόνομο άτομο, κουβαλάει τα δικά της τραύματα, δυσκολίες και ελλείματα όπως όλοι οι άνθρωποι. Στην προσπάθειά τους, οι μητέρες να κάνουν το καλύτερο δυνατό για το παιδί τους ξεχνούν τις ανάγκες τους και παραβλέπουν τις επιθυμίες τους. Αυτό έχει αντίκτυπο σε όλες τις σχέσεις τους και φυσικά και στη σχέση με το παιδί τους. Υπάρχουν λοιπόν οι μάνες που κατάφερνουν να κρατήσουν τις σωστές ισορροπίες, ώστε η σχέση με το παιδί να είναι υγιής και το παιδί εξελίσσεται σε έναν ανεξάρτητο, γεμάτο αυτοπεποίθηση ενήλικα χωρίς ανασφάλειες και σοβαρές δυσκολίες, υπάρχουν οι μάνες που δεν κατάφεραν ή δεν αναγνώρισαν τα δικά τους ελλείματα με αποτέλεσμα να τα προβάλουν πάνω στο παιδί τους, η σχέση μεταξύ τους να μην έχει σαφή όρια και να μην μπορεί ο μελλοντικός ενήλικας να ζήσει συναισθηματικά ανεξάρτητος από εκείνη και υπάρχουν και οι μάνες που παλεύουν καθημερινά ανάμεσα σε αυτές τις δύο κατηγορίες κάνοντας ό,τι μπορούν καλύτερο και σωστότερο. Η τρίτη κατηγορία προκαλεί την μεγαλύτερη συναισθηματική κούραση.

Η γυναίκα τείνει να θυσιάζει τους υπόλοιπους ρόλους που έχει στη ζωή της στο βωμό της μητρότητας. Είναι γυναίκα, εργαζόμενη, σύζυγος, φίλη και πολλά ακόμα.. Επίσης πριν έρθει το παιδί στον κόσμο είχε ενδιαφέροντα και ασχολίες στα οποία είναι καλό να επιστρέψει προσαρμόζοντας ανάλογα τους ρυθμούς της ζωής της. Το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον της θα πρέπει να είναι υποστηρικτικό προς αυτό με κυρίαρχο πρόσωπο τον σύζυγο και πατέρα ο οποίος είναι σημαντικό να βοηθάει στην ανάπτυξη ισορροπιών και σωστών ορίων ώστε όλα τα μέλη της οικογένειας να είναι ευτυχισμένα.

Η κοινωνία μας θεωρεί την μητέρα ένα ιερό πρόσωπο και αυτός ο χαρακτηρισμός είναι πολύ βαρύς για τις πλάτες πολλών γυναικών με αποτέλεσμα να χάνονται μέσα στις ατελείωτες ευθύνες και στην υποχρέωση να είναι πάντα επάρκεις και σωστές. Τα πρώτα βήματα για να νιώσουν καλύτερα είναι να ακούσουν τις ανάγκες τους, να ξεφύγουν από τα κοινωνικά στερεότυπα και φυσικά να έχουν δίπλα τους ανθρώπους που τις στηρίζουν ώστε να ανακαλύψουν ποιες θέλουν να είναι ως μητέρες και ως γυναίκες.

Η Γιορτή της μητέρας είναι μια ευκαιρία λοιπόν να αναλογιστούμε όλοι τη σχέση με τη μητέρα μας και πώς μας έχει επηρεάσει αυτή, τη σχέση με το παιδί μας και την οικογένειά μας καθώς και τη σημαντικότερη σχέση… αυτή με τον εαυτό μας.

Χρόνια πολλά σε όλες τις μητέρες!